بسم الله الرحمن الرحیم

در کتاب « کمال الدین » از ابن موسی ، او از اسدی ، او از برمک ، او از اسماعیل بن مالک ، او از محمد بن سنان ، او از ابی الجارود ، او از ابی جعفر علیه السلام ، او از جدش روایت کرده ، آن حضرت گفت که :

« امیرالمؤمنین علیه السلام در منبر فرمود که : خروج می کند مردی از اولاد من در آخر زمان که رنگش سفید و به سرخی مایل ، و شکم و رانهای او پهن است ، و استخوان شانه های وی بزرگ است ، و در پشتش دو خال هست ، رنگ یکی مثل رنگ پوستش است و دیگری شبیه به خال پیامبر صل الله علیه و آله است.  او را دو نام است ، یکی مخفی و دیگری ظاهر ، آنکه مخفی است احمد است و آنکه ظاهر «م ح م د ».  زمانی که بیرق خود را جنبانید ، مابین مشرق و مغرب را منور می کند. دست خود را بر سر بندگان می گذارد، آن وقت دل مؤمن از آهن سخت تر می باشد و خدا او را قوت چهل مرد عطا می فرماید.  و مرده ای نمی ماند مگر اینکه شادی به دل او داخل می شود  در قبرش ، و ایشان به همدیگر با ظهور قائم علیه السلام مژده و بشارت می دهند.»

مهدی موعود (تألیف علامه مجلسی) ،‌ج 1 ، ص 70 -